Das Mädchen von Hiroshima             (Leobald Loewe, 2019)  "-" = Achtel-Pause Leise klopf ich - an dei-ne Tür, vor wieviel' Tü-ren ich - schon war? Kann dir - nicht - ins Auge - blicken, denn ich bin tot, - bin un-sichtbar. Ich bin gestor-ben, lan-ge her, in Hiroshi-mas grel-lem Licht. Bleibe - im-mer sieben - Jahre, to-te Kin-der wa-chsen nicht. Erst brannten mir - die Haa-re weg, dann meine Au-gen, mein - Gesicht. übrig - blieb - von mir nur - Asche, nur eine Hand - voll, fe-derleicht. Ich möchte kein - Bonbon - von dir, gar nichts, du musst - bede-nken: ein Kind - bran-nte wie Pa-pier, du kannst ihm nichts - mehr sche-nken. Leise klopf ich - an dei-ne Tür, gibst du mir dei-ne Un-terschrift? Auf dass - nie - mehr Kinder - brennen und dass man ih-nen Bon-bons gibt.

Hiroşima / Kız Çocuğu (Nâzım Hikmet, um 1960)  6/8-Takt Kapıları çalan benim kapıları birer birer gözünüze görünemem göze görünmez ölüler Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar yedi yaşında bir kızım büyümez ölü çocuklar Saçlarım tutuştu önce gözlerim yandı kavruldu bir avuç kül oluverdim külüm havaya savruldu Benim sizden kendim için hiçbir şey istediğim yok şeker bile yiyemez ki kâat gibi yanan çocuk Çalıyorum kapınızı teyze, Amca, bir imza ver çocuklar öldürülmesin şeker de yiyebilsinler